Eenmaal, andermaal, verk(n)ocht!

Dag iedereen!

Verk(n)ocht aan Nieuw-Zeeland, maar ook onze Bongo verkocht. Dat was een hele belevenis, waarover straks meer...

Het vorige schrijfsel maakten we in Turangi, waar we verbleven om de Tongariro Crossing te gaan lopen, de beste dagwandeling van Nieuw-Zeeland. Bij het opstaan regende het, tijdens het eerste deel van de wandeling ook nog een beetje, maar verder bleef het droog. Al hingen de wolken wel erg laag, zodat het zicht maar een meter of twintig was. Het is jammer, als je kijkt in de brochures en ziet waar je allemaal langsgeklauterd bent zonder het te hebben gezien, MAAR: waar Regina al vanaf het begin van de reis naar uitzag, was in volle glorie te zien: de Emerald Lakes! Echt heel erg mooie meren, midden in de vulkanische bergen, met nog overal sneeuw en ijsschotsen in het water. Prachtig! De lucht zat de hele dag potdicht, maar precies op het moment dat wij aankwamen, ging de zon schijnen! Supergaaf natuurlijk...

De voeten deden het nog prima na die dag. Al was Regina de dag ervoor in een riviertje keilomp op een steen gaan staan met als gevolg een gigantische blauwe plek. Tot op de dag van vandaag nog pijnlijk, haha! Na Turangi zijn we naar New Plymouth gereden, waar we niet veel ove rkunnen vertellen. Het weer was een aantal dagen behoorlijk slecht, dus veel hebben we niet kunnen doen. We hebben toen besloten om een flink eind naar het noorden te gaan rijden, omdat het daar beter weer is. Dus na New Plymouth zijn we naar Northland gegaan. We hebben er op een heel bijzonder eilandje geslapen, waar niemand woont, behalve een paar mensen die het eiland verzorgen. het is een vogelparadijs en er leven ook kiwi's. Overal vogelgeluiden en direct aan een strandje.

Vervolgens via een stinkhostel op een koeienfarm met wietrokende, getatoeeerde bierdrinkers, naar het meest noordelijke puntje van het noordereiland gereden: Cape Reigna. De zon scheen, we hadden maximaal zicht, de zee was heel mooi blauw, echt geweldig! Op deze punt staat een vuurtoren die nog steeds in werking is en wordt aangestuurd vanuit de stad. Hier heb je ook 90 Mile Beach, een gigantisch lang strand (volgens ons niet precies 90 mijl) en veel zandduinen, waar je kunt sandboarden. Dat hebben we gedaan, GAAF! Omhoog klauteren (in ons geval met windkracht 10) met je bodyboard, bovenaan de berg staan, eerst gezandstraald worden en dan gewoon GAAN! Dat gaat echt hard naar beneden, wooh. We hebben ook een stuk schiereiland ontdekt met echt verlaten, superwitte stranden en heel veel mooie schelpen. Echt genieten daar.

Na Northland bedachten we dat het tijd werd om aan het verkopen van onze auto te gaan denken. We hadden de auto op internet gezet en werden echt overstelpt met reacties. Dus we besloten om naar Auckland te rijden om te kijken of het verkopen zou lukken. We hadden toen nog anderhalve week en we wilden het niet op de laatste dagen aan laten komen. Met iemand die geinteresseerd was hadden we een afspraak midden in de stad. (Raimond reed.) Deze vent (vrij glad) wilde de auto wel kopen, maar wilde eerst een check doen. Prima, daar waren we niet zo bang voor. maar uit die check kwam niet zulk goed nieuws: er zit een deuk in de zijkant van de auto, al sinds wij hem kochten overigens, en die heeft ook het frame van de auto onderin wat verbogen. We zouden geen nieuwe APK meer krijgen en repareren had ook geen zin. Met andere woorden: we hadden eigenlijk niets meer! Dat was nogal een shock. Maar hij deed het verder natuurlijk gewoon prima. Uit de check bleek ook dat er iets met de voorwielen moest gebeuren voor de veiligheid. Dus wij zijn naar een garage gegaan en ook direct de monteur verteld ove ronze ellende. Hij adviseerde ons om een APK-check te laten doen bij een ander, kleiner APK-station, die zouden hem vast wel goedkeuren, dacht hij. Wij de hele stad door op zoek naar een kleiner APK-station en ja hoor, die takelen de bus helemaal omhoog, gaan met hun hoofd recht onder de auto staan, bekijken alles en zeggen: "Drie nieuwe banden, dan is hij helemaal goed. Jullie hebben trouwens een erg goede van, zeg!" Nou ja, snappen jullie het nog? We hebben de banden laten doen, nieuwe APK erop laten zetten en de volgende dag vol goede moed naar een backpackers car market gegaan. Daar worden auto's gekocht en verkocht door backpackers. Je zet je auto in een soort parkeergarage, vult een papier met belangrijke info in, zet de prijs op je ruit en dan wachten maar. Verkooprecord was drie uur, wij hebben onze Bongo in vier uur verkocht. Voor hetzelfde geld als dat wij hem gekocht hadden! Heel blij.

Met onze huurauto zijn we de dag erna direct de stad uitgevlucht. Het weer is sinds de laatste dagen flink beter, het wordt echt warm en zonnig! En dat komt goed uit, want we zijn nu op Coromandel Peninsula, een schiereiland met heel veel mooie stranden. We zijn eerst twee dagen bij Katikati geweest (Leuke naam he, Karin! :)). We hebben in een avocadoboomgaard geslapen en op een heerlijk strand gelegen, met opnieuw prachtige schelpen (hebben al een hele zak vol...). Allebei onze rug verbrand, oeps! Vandaag zijn we langs allerlei strandjes gereden en een mooie wandeling gemaakt naar Cathedral Cove. Dat is een strand dat alleen per voet bereikbaar is, aan een baai met ontelbaar veel eilanden voor de kust en erg mooie rotsen. Het strand wordt in tweeen gedeeld door een grote arch waar je onderdoor kunt lopen. Echt heel erg mooi.

We hopen dat het weer mooi blijft, want de komende dagen willen we wel in deze omgeving blijven. Je hebt hier een erg mooi heuvelachtig tot bergachtig landschap, deels bedekt met gras voor het vee, deels nog met oerbos. De kusten zijn zo ontzettend mooi en er zijn heel veel bloemen. Heerlijk!

Natuurlijk is het wel zo dat we over een week alweer vertrekken. De tijd gaat nu opeens heel snel en dat is balen. Maar aan de andere kant: we hebben ook heel veel zin in decembergezelligheid met jullie!

Heel veel liefs van ons en tot snel!

R en R