De voorruit van onze Bongo heeft al veel gezien

Hoi iedereen,

Nou, we horen regelmatig over het bar koude weer in Nederland! Het vriest al!? Lekker dan! Gaat alles goed met jullie?

Met ons gaat het heel goed. We zijn inmiddels alweer een week op het Noordereiland. Vanuit Picton voeren we met de ferry gingen door Cook Strait naar het Noordereiland. Behoorlijk indrukwekkend als je van het lege Zuidereiland komt en de haven van Wellington invaart met zowaar flats en torenhoge kantoren! Dat was even geleden dat we dat gezien hebben...

De boot heette trouwens Santa Regina. Zegt echter niet veel over de staat van de boot. Je zou natuurlijk denken dat het een superdeluxe boot is met zo'n naam (hihi...), maar dat viel wel mee.

Vanuit Wellington zijn we direct doorgereden naar Henk en Stephani, die in Masterton wonen. We hebben daar een lang weekend gelogeerd. Veel met de kinderen opgetrokken en fijn Nederlands gekletst. Echt even in het gezinsleven geweest, wat erg leuk is! We zijn met hen naar de kerk geweest en we hebben onder meer Castle Point bezocht. Dat is een rotsachtige kustplek met 1 erg hoge en steile klifachtige rots, die aan de ene kant loodrecht de zee in en aan de andere kant schuin naar beneden richting het strand loopt. Je kunt erop klimmen langs een smal paadje en dat hebben we gedaan. Hierbij moet echt even worden opgemerkt dat Raimond hoogtevrees heeft, maar zich niet liet kennen. Hij ging mee: smalle paadjes langs de ene kant van de steile rots, met windkracht ik-weet-niet-hoeveel en af en toe handen en voetenwerk. Raimond heeft ongeveer elke graspol beetgehad en kon vervolgens met moeite een paar foto;s maken bovenop de rots. Regina wilde wel even over de rand heen kijken, waarop Raimond schreeuwde: "Regien, niet doen! Dat BREEKT AF! Dat zie je toch???!!!!" Humm, dat brak niet af, maar toch maar netjes van de rand af gebleven. Toen weer naar beneden, waarbij het zo mogelijk nog harder waaide... Toch maar mooi de angst overwonnen en het was de moeite meer dan waard. Erg mooi!

Dinsdag zijn we weer verder gaan rijden. We hebben een nacht op een boerderijcamping gestaan aan het strand en erg mooie zonsondergang en opgang gezien. En daarna zijn we verder naar het noorden gereden, naar Morere Hotsprings. Hier hadden we een heel fijne cottage, met een eigen keukentje en badkamer, tegenover de hete bronnen. We hebben hier een erg mooie wandeling gemaakt door een palmenbos, zo gaaf! Met een mooie, fijn kabbelende rivierp, met watervalletjes en mooie rotsen met mos. Sprookjesachtig. Halverwege de wandeling hebben we zelfs geschommeld in een liaan!!! Dat was echt ongelooflijk. Het was een lus tot anderhalve meter boven de grond en de liaan kwam van heel hoog, dus het was heerlijk schommelen. Dat vergeten we niet meer! Na de wandeling was het erg fijn ontspannen in de hete baden. Om daarna wel even vreselijk te schrikken van een politiewagen die net aan kwam rijden toen wij terug naar ons huisje liepen. Met zwaailichten aan scheurde hij de kant van de weg in, met de neus richting de rijbaan. Er zaten vier politiemannen in de auto, helemaal in het zwart met allerlei eng uitziende apparaten, guns, helmen, enz. enz. Een ruitje ging open en daar kwam een gigantisch geweer uit zetten en zo stonden ze klaar voor de aanval. Hoe dit is afgelopen, hebben we niet meegekregen, we zijn maar doorgelopen.


Na Morere zijn we eerst naar de stad gereden, want we hadden een steentje tegen onze voorruit gehad en daardoor een ster. Dat hebben we laten behandelen met een goedje. We zijn vervolgens naar de kust bij Opitiki gereden. Daar heeft Raimond gebodyboard. Regina stond heel stoer aan de kant foto;s te maken. Veel te koud water... Verder erg mooie stenen op het strand gezocht en een biertje gedronken in het zand. Hoe fijn! Die avond zaten we praktisch alleen in het hostel, met alleen nog een ander stel, waarvan de man de halve avond een lampje op zijn voorhoofd had zitten. Zo'n ding die je ook in grotten op hebt, maar dan kleiner. Volgens ons was hij vergeten dat hij dat ding op zijn hoofd had. Beetje gek anders, om daarmee urenlang binnen te zitten. Maar goed.

Vervolgens weer naar beneden naar Rotorua en Taupo gegaan. Dit is een geothermisch gebied met heel veel zwavelbronnen, borrelende modderpoelen, warme waterstromen, enz. Echt heel intessant en het ruikt overal naar rotte eieren. We hebben verschillende parken bezocht, heel gaaf om overal dat stoom te zien en het borrelende geluid te horen van kokende massa's. Veel van deze plekken zijn heilig voor de Maori's. Vroeger werd het water gebruikt voor medicinale doeleinden en ook om in te baden, te koken, enz. De vrouwen hadden speciale manden, waar het eten in ging. Die manden gingen het water in en binnen een half uur was het eten klaar. In het park Hell's Gate is de enige warmwaterwaterval van het zuidelijk halfrond. Hier gingen de Maorimannen na de strijd baden om de oorlog van zich af te wassen voordat ze naar hun gezinnen terugkeerden. We hebben ook de Haku watervallen gezien, dat is echt ongelooflijk mooi turquoise water dat met tot 230 kubieke meter per seconde door een smalle doorgang wordt geperst. Echt indrukwekkend. We zijn hier drie kwartier stroomopwaarts gelopen en daar kun je zomaar in warm water zwemmen! Er komt een warme stroom water uit de bergen de rivier in en daar kun je lekker poedelen. Echt heerlijk!

Inmiddels zijn we bij Turangi, onder Lake Taupo. Morgen gaan we de Tongariro Crossing lopen. Dat is een wandeling van 7 uur (ze zeggen de beste dagwandeling van Nieuw-Zeeland) door vulkaanlandschap, over Mount Tongariro. We zijn erg benieuwd hoe dat zal zijn... Misschien wel een beetje pittig, maar deze wandeling willen we echt graag doen.

Tot slot:

De voorruit van onze Bongo heeft al heel wat gezien. Het begon met een tak op de voorruit, toen het even hard waaide. Verder ongeveer 1 miljoen vliegjes en aanverwante dingen. Bovendien verschillende steentjes, die meestal geen schade achterlaten, behalve dan die ene ster en nog een ander klein plekje. En de dag dat die schade was hersteld reden we weer vrolijk verder en kregen we een hele vogel tegen de voorruit. Je hoorde 'm gewoon splashen en geloof het of niet: sommige vogels hebben een vloeibare gele substantie in hun lijf. En dat komt dan op je voorruit en daar moet je dan de hele tijd naar kijken, omdat het precies op een plek gekwakt is waar de ruitenwissers niet bij komen. HAHA! Wel zielig voor de vogel.

Nou, we hopen snel wat van jullie te horen en wij mailen snel weer. Oh ja, ook de foto's komen er snel aan.

Liefs, Raimond en Regina